De afgelopen maand hebben Noel en ik in Boulder, Colorado, USA hard getraind of eigenlijk veel getraind. Met als afsluiter een week van 192 kilometer. Dat haalt de gemiddelde Nederlander nog niet op de fiets. In het begin van de marathontraining gingen de lange duurlopen nog wat stroef, maar nu lijk ik er meer aan gewend. De meeste trainingen gingen erg goed, maar soms voelde ik me wat leeg en ging het wat zwaarder. Dat hoort erbij en maakt mij denk ik een betere marathonloper. Juist die trainingen waarbij je benen eigenlijk rust willen zijn een goede simulatie van de laatste kilometers in de marathon.
We hebben in elk geval een geweldige tijd gehad bij de familie DeReuck. Colleen was 1.5 week weg voor de WK marathon, waar ze helaas niet haar beste wedstrijd had. Af en toe was het een trainingschaos in huis, met ook nog twee mannen die trainden voor de triatlon van Las Vegas. Maar de sportcultuur in Amerika bevalt mij wel. Er wordt meer gedacht vanuit mogelijkheden, waar in Nederland vaak van het negatieve wordt uitgegaan. Hier train je al vaak te veel of te weinig, loop je te hard of te zacht op het verkerde moment en mag je vooral geen extreme doelen hebben. In Amerika wordt het juist gestimuleerd als je ergens voor gaat, en als je het dan niet haalt, jammer dan. Het heeft mij in elk geval een heel goed gevoel gegeven en ik hoop dat nog een kleine drie weken vast te houden!!!!
Vrijdagochtend waren we weer thuis en na een nachtje in eigen huis, konden we zaterdag alweer doorreizen naar Tilburg. Zondag stond namelijk het NK 10 kilometer alweer op het programma. Na een nachtje van vier uur slapen, toch last van mijn jetlag, stond ik eigenlijk best fris op en voelden mijn benen goed. Ik wilde graag een goede tijd lopen, zodat ik er geen tactische wedstrijd van wilde maken. Tot 7 kilometer liep ik samen met Ilse Pol en kreeg ik weer kramp in mijn buikspier. Dit heb ik nu een aantal keren gehad, en maakt het onmogelijk om hard door te blijven lopen. Ik moest Ilse laten gaan en heb me een kilometer lang gefocused op het wegkrijgen van de kramp. Gelukkig werd het gat niet echt groot en zag ik nog mogelijkheden om terug te komen. Toen de kramp weg was ben ik maar weer hard versneld en al snel lag ik weer als eerste Nederlandse en finishte ik toch nog in een redelijke 33.35. Gister ben ik wel langs Peter Vergouwen geweest, want ik wil met de marathon echt geen last krijgen van die buikspier. Er is een echo gemaakt om te kijken of er wellicht ergens een breukje zat, maar dat is gelukkig niet het geval. Mijn manier van lopen, met holle rug, zet gewoon teveel spanning op die buikspier en ik zal voortaan met een ingetapte buik lopen om de spanning eraf te halen.
De komende week zal ik nog wat kilometers afleggen en dan wordt het taperen naar de marathon van Berlijn op 25 september. Ik ben heel benieuwd!!!
Sfeerverslag ASICS NK 10km vrouwen + internationaal from Losse Veter on Vimeo.
Miranda Boonstra wint ASICS NK 10km from Losse Veter on Vimeo.
