Parkoersverkenning EK Zurich

Afgelopen weekend zijn Ruth van der Meijden, Noel en ik in de auto gestapt om het EK marathon parkoers te verkennen. Normaal boeit een parkoers mij niet erg, de grote stadsmarathons zijn recht toe recht aan en niet heel spannend. Via de Atletiekunie kregen we echter de mogelijkheid om naar Zurich te gaan, omdat er een heuveltje in zou zitten en daar was ik toch best nieuwsgierig naar.

Zaterdagmiddag hadden we met Kaspar afgesproken, hij is de man achter het parkoers en heeft denk ik een hekel aan snelle tijden op de marathon (hij was ooit de Zwitserse bondscoach Mila), want hij heeft alle elementen erin gestopt die de marathon nog zwaarder maken. Kasseien,scherpe bochtjes, keerpunten, tramrails, flinke klim, lange afdaling, houten bruggetje…..

Het parkoers bestaat uit 4 ronden van 10km en een klein aanlooprondje van 2.195m. Op gevaar voor eigen leven volgden we Kaspar, hij op de fiets en wij erachter aan rennend. De auto’s en trams kwamen van alle kanten, maar we hebben het overleefd. Hij benadrukte steeds hoe mooi de omgeving wel niet was en vooral het uitzicht na de klim omhoog. Hmm, denk niet dat we daar veel van gaan genieten tijdens de wedstrijd.

Maar goed, ‘De Klim’. Die is ongeveer 1600m lang en gaat in drie delen naar de universiteit, vanwaar je inderdaad een mooi uitzicht hebt. Het eerste deel is goed te doen, en Ruth en ik haalden al opgelucht adem. Na een scherpe bocht is het dan een tijdje redelijk vlak, tot daar ineens ‘De Klim’ opduikt. Volgens Ruth 9% en zij kan het weten met haar fietservaring. Met ook nog een flinke scherpe bocht erin een flinke kuitenbijter en rond km 37 zal dit geen pretje zijn. Hierna volgt een afdaling van 1.5 km, die op zich wel goed te doen is, behalve als je op het eind tegen de kramp aan zit.

De rest van het parkoers is ook niet makkelijk en met de vele bochtjes en keerpunten is er eigenlijk per ronde maar 2-3 km dat je lekker kan rollen en nergens aan hoeft te denken.

Zondag hebben we tempotraining op ‘De Klim’ gedaan en de laatste keer zijn we ook in tempo naar beneden gegaan. Daarna het hele rondje nog een keer lopend afgelegd, zodat ik het hele parkoers uit mijn hoofd ken en weet waar de bochten en knelpunten zijn.

De parkoersverkenning is dus heel nuttig geweest. De voorbereiding zal deze keer anders zijn dan andere keren. Normaal train ik ook heuvels, maar nu zal het accent op lange heuvels en de afdaling komen te liggen en dan met name aan het einde van de training. Ook zal de krachttraining belangrijk blijven.

Ik kan niet wachten met het starten van de echte voorbereiding en kijk echt  uit naar 16 augustus. Maar eerst volgende week nog een halve marathon in Japan lopen.

ps. Wil je filmpje van ‘De Klim’ zien, dan is dit de link: De Klim en op mijn Facebook staan nog wat filmpjes.

En, Tim Windt bedankt voor lenen GoPro en Atletiekunie, bedankt voor het mogelijk maken van deze heel waardevolle reis!!!