Eens een loper, altijd een loper. Eens een marathoner, altijd een marathoner. Maar ook, eens een wetenschapper, altijd een wetenschapper. Het is een tijdje stil geweest op mijn site, want pijntje hier en pijntje daar is nooit heel interessant om te vermelden. Maar ik ben weer fris en fruitig en lekker bezig.
Zoals de meeste wel weten vind ik het jammer dat de komst van de superschoenen, cheatshoes of springveerschoenen hun intrede hebben gedaan. Niet alleen op de weg, maar nu ook de baan worden records na records gebroken; zowel persoonlijk, nationaal, Europees als Wereldrecords. Nu zijn records er om verbroken te worden, maar bij mij blijft het knagen dat het nu met name gebeurt door een technologisch trucje ipv het lichaam zelf sterker en sneller te maken.
Ik hoef zelf geen records meer te lopen, maar geef wel training aan talentvolle jonge lopers en ik kan moeilijk tegen ze zeggen om niet mee te doen met deze ratrace, waar de schoenenfabrikanten goed geld mee verdienen. Ze zouden dan afhankelijk van hun wedstrijdafstand minuten achterstand hebben. Dan kan je nog zoveel talent hebben en hard trainen, dat gat is dan bijna niet meer te dichten. Maar, pfff, de prijs van de superschoenen is wel erg hoog; zeker voor aanstormend talent. En dan lijken de schoenen na een paar honderd kilometer ook al hun magische werking verloren te hebben. Op die manier wordt hardlopen bijna een elitaire sport.
Maar, je bent wetenschapper of niet en laat Noël nu in het revalidatie onderzoek zitten. Een jaar geleden werd hij (online) betrokken bij een Europees onderzoek om mensen met een neurologische aandoening makkelijker te laten wandelen. Er was een prototype gemaakt van een systeem met een veer om de enkel, zodat de patienten makkelijker hun voet konden afwikkelen. Dit prototype was nogal log, en voldeed natuurlijk niet aan de materiaaleisen van World Athletics, maar was wel de trigger om een soort sok te ontwikkelen met elastische eigenschappen op de juiste plek voor hardlopers. Door de coronacrisis had dan weer toevallig een aantal produktontwikkelaars minder te doen en die wilden ons wel helpen met het maken van een supersok. Zo gezegd, en eigenlijk verbazingwekkend makkelijk zo gedaan.
Intussen was ik van een hardnekkige blessure af, die mij de laatste paar jaar gehinderd had met hardlopen. Dankzij de coronarestricties kon ik geen training geven en ben ik hard gaan werken aan mijn kracht en duurvermogen. Om een lang verhaal kort te houden; ik ben de sok gaan testen in het looplab, waarbij we onder andere de zuurstofopname hebben gemeten. Ik heb afgelopen winter vele kilometers in het lab gemaakt op de loopband, super saai, maar wat gaaf om te zien dat een simpele sok net zoveel effect heeft als de springveer schoenen. De resultaten waren zo goed, dat ik besloten heb om de sok in real life bij een echte marathon te testen. Bij een 40km trial op de loopband was ik met de sok in mijn gewone lichte racers 4’25 sneller dan zonder sok. Tijdens de metingen met zuurstofopname bleek ik bij een snelheid van 17 km/uur 5.4% efficiënter te lopen. Met name bij oudere atleten, die minder elastische pezen hebben kan het effect nog groter zijn.
We zijn nog bezig met het verbeteren van het laatste prototype, maar in mei ben ik er klaar voor met mijn elastische sok, die past in de World Athletics regelgeving. En, het goede nieuws is dat die sok stukken goedkoper en duurzamer wordt. Op deze manier wordt marathonlopen geen elitesport, maar blijft het een toegankelijke sport voor iedereen. Maar eerst nog een paar weken trainen op de weg met mijn nieuwe elastische pezen, want zo voelt het eigenlijk gewoon. En dan op naar de echte test tijdens de marathon.
Wil je deze sok ook testen? We zijn nog op zoek naar een aantal marathonlopers die voor het eerst sub 3 uur willen lopen en die de sok in het looplab willen testen. Vul het contactformulier in op mijn site www.mirandaboonstra.nl en we nemen zo snel mogelijk contact met je op.
