Road2NYmarathon; geen geplaveide weg

Nog één nachtje slapen en dan mag de orthopeed aan de slag. Hopelijk heeft hij een  goede nachtrust en kan hij morgen mijn hiel weer helemaal glad maken. Twee jaar geduld, rustperiodes, veel alternatief trainen, fietsen, elliptiGO en krachttraining, en heel veel  tranen later is het tijd om de boel nu echt te fixen, want de conservatieve oplossing heeft niet geholpen. Nieuwe inlegzooltjes, geknutsel met mijn hardloopschoenen, elke nacht een sexy nachtspalk, wel/geen excentrische oefeningen, fysiotherapie, orthomanuele arts. Ik heb echt alles geprobeerd, om gek van te worden. Steeds weer heel rustig opbouwen en de laatste keer leek het echt wel goed te gaan. Met een beetje hardlopen liep ik toch een redelijke 35’40 op het NK 10km en had ik het idee de hiel eindelijk onder controle te hebben. Dus niet. En dat terwijl de rest van mijn lichaam het nog prima doet en ik verder geen klachtjes heb.

Eind april heb ik een afspraak gemaakt bij de Sint Maartenskliniek, waar toevallig één van de beste voet- en enkel orthopeden werkzaam is. De conclusie was snel gemaakt; de cystes op mijn hiel veroorzaken al die ellende. Ik moest nog een klein beetje geduld hebben, en heb die maand gebruikt om nog extra uren te maken op de fiets en de elliptiGO. Met het idee dat ik nu eindelijk van die stomme blessure af zou kunnen komen was de motivatie ook weer terug. De New York marathon staat namelijk op de agenda en ik wil daar echt heel graag een goede prestatie neerzetten. Het zal krap worden en ik weet ook wel dat ik die 2.27 niet meer ga lopen, maar ik heb er vertrouwen in dat ik nog steeds een nette marathontijd kan lopen. En ik wil gewoon weer lopen, want wat is er nu leuker dan lopen? Juist, hardlopen.

Aangezien ik natuurlijk al mijn sponsoren kwijt ben na twee jaar gepruts ben ik mijn eigen marathon coaching bedrijf gestart, ben ik nu trainster bij studenten-atletiekvereniging ’t Haasje en ben ik bezig met hardloop revalidatie voor kankerpatiënten. Allemaal erg leuk, maar ook hier merk ik dat mijn hiel in de weg zit. Een paar kleine sprongetjes voor doen en ik loop de rest van de dag mank.

Ik kan zo verlangend naar mijn favoriete hardloop paadjes kijken en naar de lopers in het bos, dat ik echt bijna niet meer kan wachten. Sinds de afspraak met de orthopeed heb ik namelijk niet meer gelopen. Ik had teveel pijn en wil het te opereren gebied zo rustig mogelijk houden, zodat het herstel hopelijk extra snel zal gaan. Daarnaast gebruik ik Collagen van Niche4health, een belangrijke bouwsteen van bot en pezen. En let ik extra goed op de hoeveelheid eiwitten. Allemaal om zo sterk mogelijk de operatie kamer in en uit te gaan.

Morgen begint dus mijn #road2NYmarathon; ik kan niet wachten