Vorige jaar tijdens de laatste 12km van de Rotterdam marathon had ik heel veel kramp en na de wedstrijd kon ik niet meer in mijn schoenen en bijna niet meer wandelen; een dikke en pijnlijke hiel. De diagnose was niet best, vocht in mijn hielbot, een langdurige blessure. Met looprust en alternatief trainen hebben we geprobeerd toch op tijd hersteld te zijn om te kunnen gaan trainen voor de Berlijn marathon. De snelste marathon ter wereld en hier had ik mij graag willen plaatsen voor de Olympische Spelen. Om dit doel te kunnen halen heb ik wat risico moeten nemen, maar het niet proberen was geen optie. Helaas kwam Berlijn toch te vroeg en moest er naar een voorjaarsmarathon gekeken worden, dat werd dus Rotterdam.
De blessure was onder controle, al was ik nog steeds niet geheel pijnvrij. Echter, met verstandig trainen met minder loopkilometers en de rest op de fiets en de ElliptiGO zou ik toch een poging moeten kunnen wagen. Het was zoeken naar een evenwicht, waarbij de grens soms toch werd overschreden en ik weer een stapje terug moest doen. Maar ik voelde mij verder fit en sterk, mede omdat de ElliptiGO een zeer goede alternatieve training is.
Gelukkig ontfermden zowel de sportarts als orthopeed van de Sint Maartenskliniek zich over mij en werd mijn hiel goed in de gaten gehouden. Een week voor vertrek naar Zuid-Afrika was er weer een bump in the road; een micro scheurtje in mijn achillespees met 2 weken loop rust tot gevolg. Maar ik had nog 9 weken en in het warme Zuid-Afrika ging het trainen echt weer goed. In Zuid-Afrika naast het lopen veel werk gedaan op de fiets en de ElliptiGO.
Bij thuiskomst, zag ik vorige week de controle echo met vertrouwen tegemoet. Die viel echter tegen, want er was nu een scheurtje op een andere plek. Blijkbaar had mijn lichaam de pijn uitgeschakeld. De beslissing was aan mij, maar de kans dat ik mijn achillespees zou kunnen afscheuren als ik nu een marathon zou lopen was reëel. Dat werd dus tranen met tuiten, want geen Rotterdam geen Rio. Dat waar ik zo hard voor had gewerkt. ’s Avonds kwam ook de pijn in de hiel terug en was er eigenlijk geen keus meer. Gister heb ik mij moeten afmelden, iets wat ik het hele paasweekend heb uitgesteld.
Nu dus weer uithuilen en herstellen en dan nieuwe doelen maken, want jullie zijn nog niet van mij af.
1 reactie
Miranda Boonstra meldt af voor Rotterdam | Losse Veter · 30 maart 2016 op 09:51
[…] Op haar site schrijft ze: ‘Vorige jaar tijdens de laatste 12km van de Rotterdam marathon had ik heel veel kramp en na de wedstrijd kon ik niet meer in mijn schoenen en bijna niet meer wandelen; een dikke en pijnlijke hiel. De diagnose was niet best, vocht in mijn hielbot, een langdurige blessure. Met looprust en alternatief trainen hebben we geprobeerd toch op tijd hersteld te zijn om te kunnen gaan trainen voor de Berlijn marathon. De snelste marathon ter wereld en hier had ik mij graag willen plaatsen voor de Olympische Spelen. Om dit doel te kunnen halen heb ik wat risico moeten nemen, maar het niet proberen was geen optie. Helaas kwam Berlijn toch te vroeg en moest er naar een voorjaarsmarathon gekeken worden, dat werd dus Rotterdam.’ Lees hier verder […]
Gesloten voor reacties.