Een blessure is niet fijn, maar ervan terugkomen wel. Je voelt je elke week sterker worden, de trainingen gaan steeds makkelijker en je kan weer ambitieuze plannen maken. Zo ook deze keer. Ik voel me goed, de zon schijnt en tijdens de wedstrijden die ik nu loop, zie ik elke keer progressie. Lekker!
Afgelopen zaterdag stond de Wiezoloop op het programma. Een 10 kilometer verdeeld over 4 rondjes, waarbij je dus 4 keer door de officieel gezelligste straat van Wierden loopt. Geen kilometeraanduidingen, gewoon op gevoel lopen en tussendoor proberen zoveel mogelijk mannen in te halen. Volgens mij is dat redelijk gelukt en ik was dan ook tevreden met mijn 34.05. Natuurlijk wil ik nog graag een stukje harder, maar ten opzichte van de Marikenloop (17.10 over 5km) een maand geleden heb ik weer een mooie sprong gemaakt.
Na het besluit geen WK te lopen ben ik ook gestopt met de marathonvoorbereiding. Die zal ik over een paar weken weer oppakken, want ik heb mijn zinnen gezet om een mega snelle najaarsmarathon. Welke? Dat lees je binnenkort. Nu eerst nog wat snelheid in de benen krijgen voor het NK baan.
